Luister maar

De man met een van de mooiste mannenstemmen van alle mannen heeft zijn mannenstem maar weer eens ingezet voor een soloalbum. Niet per se een heel mannelijke plaat, maar wel heel erg lekker. U kent Matt Berninger als frontman van The National. Die band dreigde ooit heel goed te worden (Boxer, 2007) maar bleef daarna toch vooral middle of the road The National-muziek maken. Welnu: soloplaten van bandzangers met bekende stemmen zijn toch vaak gewoon platen van die band maar dan zonder die band, als u begrijpt wat we bedoelen, en dat is bij Matt Berninger natuurlijk net zo. Vooral leuk voor fans van The National dus, al raakt het toch ook aan de beginperiode van de band. Lang verhaal kort: mooi en breekbaar en helemaal uw ding. Tevens nieuw: Watchhouse, het lekkere project van man & vrouw Frantz bekend van de megahit Daylight, en er is een gruwelijke set met ZESTIG (!) cd's van het beste americanacollectief ooit, Grateful Dead. Veel plezier.

Luister maar weer

Zo een keer per jaar komt de muziekvirtuoos Marc Ribot naar Nederland (bijvoorbeeld in het Bimhuis) en dan ramt de gitarist - die alles raakt van avant-garde tot free jazz tot rock - de complete zaal plat. Dat gaat soms met verpletterend geweld en oorverdovend geraas, maar dan weer inventief en klein en prachtig. Solo, met een trio of met Ceramic Dog, de man die jarenlang met en voor Tom Waits werkte maar ook voor onder anderen Elvis Costello, John Zorn en Robert Plant, kan het allemaal. Er is maar eens een nieuw album, maar wel een uniek album: voor het eerst niet gebouwd rond allerlei jazzy toeters en bellen, maar rond z'n stem. Vocaal, ingetogen, mooi. Niet de beste stem van allemaal, maar dat heeft Bob Dylan ook niet, en Bob Dylan is juridisch bindend mooi wel de allergrootste ooit. Ribot heeft er dertig jaar aan gewerkt. Meer nieuwe muziek van vandaag hieronder & na de klik!

Nog even voor we straks STIL zijn

Allereest - en dat doen we hier niet zo vaak - een zomerse shout-out naar de dj's die weer uit hun donkere holen zijn gekropen om het volk te vermaken op de eerste serie grote buitenfestivals. De voorbije weken en dagen zagen en hoorden we deze gruwelijke set van Joris Voorn op DGTL, Adam Beyer op Drumcode, Pegassi op DGTL, Tiësto op Coachello, Diplo op Stagecoach, enzovoorts. Dan qua andere muziek met minder elektronica en meer gitaren: de fantastische band Propagandhi rond Chris Hannah en drummer Jord Samolesky knalt er voor het eerst sinds 2017 een nieuwe plaat uit. Tevens nieuwe muziek van de postgrunge-helden van Puddle of Mudd, en meerrrrr, na de klik.

Luister

Heel dikke shout-out naar Inherited, een snoeiharde ster aan de hemel van polderthrashmetal en het ultieme bewijs dat er niet alleen maar grafmuziek en volkomen idioterie uit Zeeland komt - en dat er in Terneuzen méér te doen is dan het slomospektakel The Passion. Gasten van Inherited wonnen in 2024 de Metal Battle NL (finale van 2025 was gisteren) bij hun vierde (!!!) liveoptreden, stonden nadien al op Wacken en hebben deze week hun eerste plaat uitgebracht: No Regrets. Het is mokerhard, snaarstrak en driewerf gruwelijk. Lucas Camonier, Neill Ray, Marvin Wesdorp, Midas Giele, Jamie Versprille - driewerf applaus, onthoud die namen & gaat dat zien. Meer nieuwe muziek deze week: allemaal een stuk minder hard rammen. Mojjj.

Maar eerst: de Megamix

Vorige week muziek even laten liggen want dan moeten we iets vinden van Mumford & Sons maar WE ZIJN ER WEER. Met deze week een nieuwe van Marlon Williams, die prachtige platen maakte (deze ook) en dat nu doet in het MAORI, de taal van z'n voorouders. Nog altijd muzikaal prachtig, zweverig en dromerig, maar wel met een zegeltje lsd onder je tong: Engels gaat allemaal wel goed, Nederlands wat minder, Frans voor als je geil bent, Duits heel soms (Rammstein) en Italiaans bij hoge uitzondering. Wie ook lsd onder z'n tong heeft is Bruce Springsteen, die ZEVEN albums tegelijk uitbrengt (gaaf) en voor dat geintje durft te vragen € 370,95 (lp) en € 325,95 (cd). Dát is nou de working class hero van Frans Timmermans! Meer nieuwe muziek onder meer The Waterboys, Elton John en een streep metal.

Grote gevolgen: GeenStijl neemt afscheid van 'tendentieus, ongefundeerd en nodeloos kwetsend'

Tell me how you feel, nou VRESELIJK. Kane stopt definitief. De band die in het kampioenschap van de grootsheid slechts concurrentie heeft van Bløf, Nickelback, Di-rect. Als we ons niet meer kunnen ophijsen aan de tekstuele verlichting van de zingende Kaiserschmarren met appelmoes hebben we straks alleen z'n Instagram nog. Het zijn woeste tijden. Een niet onbelangrijk detail: Dinand is de grondlegger van 'tendentieus, ongefundeerd en nodeloos kwetsend'. Wij zullen dus op zoek moeten naar een nieuwe slogan. U hoort van ons.

Luister maar

Jeuh S10 heeft een nieuw album maar we hebben een hekel aan antisemitisme dus jammer dan. Wel alhier besproken: de nieuwe David Ramirez. Deze man uit Austin Texas is een ongelooflijke koning met een stem als een droom en werkelijk fenomenale LIVE clipjes, zoals het majestueuze Wachting From a Distance en het betoverende Lover Will You Lead Me. Welnu, hij heeft een nieuwe plaat, All The Not So Gentle Reminders, en het is sowieso goed. Eigenlijk moet je 'm zien in een dampende club ergens in Texas of Tennessee, alleen hebben wij hier geen poppodia met rauwe randjes - of het moet Vera in Groningen zijn. 14 mei staat Ramirez - met de ook fantastische Noah Gundersen - in Tivoli (Utrecht) in de Hertz. Met ZITPLAATSEN. Ook te zien: Eindhoven 15 mei, Leiden 30 mei. Meer nieuwe muziek: Cradle of Filth, My Morning Jacket & meerrrr.

Luister dan, in Het StamCafé

Charley Crockett - een van de sterren in country/americana hoek - knalt er ieder jaar weer een of meerdere fantastische countryplaten uit en daarmee is-ie een soort Rheinmetall-fabriek voor zware Duitse wapens met een productie zó hoog dat het bijna niet meer bij te houden is. Dat is in het geval van Charley Crockett helemaal niet erg, want hij heeft een pen als een winnaar en een met honingwhiskey gesmeerde stem uit de een stoffige hemel. Pure en keiharde country, lekker voor op de weg enzo, als u in uw F150 naar Dallas tu... in uw Kia EV naar Dalfsen tuft. Meer nieuwe muziek: Steven Wilson, Clipping en een heleboel kutzooi.

AANDACHT

Kanker is kut. En het is vaak niet eens een strijd, maar een loterij. Voor sommigen loopt dat goed af, voor anderen loopt dat minder goed af. En om de ellende wat draaglijker te maken zijn er goede doelen, en initiatieven, en rijden in snelle auto's, en clowns voor de kinderen, en uitjes, en fietsen tegen een berg op, en laatste wensen. Eentje die wij mooi vinden is No Guts No Glory, een stichting van mooie & bevlogen mensen die (laatste) muzikale wensen en dromen mogelijk maakt voor mensen met kanker. Zo is er een benefietconcert met muzikale vreselijkheden als S10, Veenstra Veenstra, Ruben Block van Triggerfinger, Tim Haars (die wel goed kon skaten vroeger), enzovoorts. Als je daar niet dood gevonden wil worden (sorry) kun je ook gewoon doneren aan het Goede Doel. Voor muziek, tegen kanker!

En meerrrr... in het vrolijk bouncende StamCafé

WIE is op dit moment de beste singer-songwriter ter wereld en HOE scoort deze persoon op de Schaal van Bob Dylan? Om met het laatste te beginnen: op de Schaal van Bob Dylan scoren ze altijd laag: Jake Bugg, Conor Oberst, Ben Howard, Father John Misty, Sam Fender, Tallest Man, Kevin Morby, Paolo Nutini, Kurt Vile, Michael Kiwanuka, enzovoorts. Ook niet de nieuwe Bob Dylan is Jason Isbell, die mogelijk wél de beste allround singer-songwriter van het moment is. U kent 'm als onderdeel van de Drive-by Truckers, met z'n begeleidingsband The 400 Unit (van die prachtige hit If We Were Vampires) en nu ook helemaal solo, zonder z'n band, met z'n nieuwe plaat Foxes in the Snow. Helemaal akoestisch, kaal, alleen een dijk van een stem en een Martin 0-17 uit 1940. Tikkeltje Blood on the Tracks door de breuk van Isbell met zijn vrouw Amanda Shires. Voor het hardere werk is er ook een nieuwe Bob Mould, fluitcrack van Jethro Tull en weer een flink robbertje metal. Doei.